آرمان پورفرخ، متولد دوم دی هزار و سیصد و هفتاد و شش، تهران، لیسانس مهندسی صنایع، بازیگر تصویر و نمایش که در کارنامه هنری این هنرمند فیلم نیمه بلند بالا، فیلم های کوتاه دروغ، فرشته زرد، لیونل مسی، تئاترهای معرفی می کنم شوهرم آقای پیچازی، چشم ماه، هنر پیشه نقش دوم، سنجاب، شوآف، در انتظار گودو و خط پایان به چشم می خورد، با آرمان پورفرخ که این روزها با نمایش سیاه خال روی صحنه سالن اصلی تئاتر شهر حضور دار. گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.
این اجرا چه حرفی برای گفتن دارد؟
سیاه خال نمایشی از زندگی ما است، اینکه همه ما تبدیل به عروسک شده ایم و احساسات در ما مرده است.
نقش چه چالش هایی داشت که بازی در آن را پذیرفتید؟
علاوه بر اینکه همه حسها را باید به نمایش می گذاشتم، موضوع نمایش هم دغدغه من بود.
بازی کردن در کنار چهره های کاربلد و مطرحی مثل مه لقا باقری و بهنام شرفی چگونه تجربه ای است؟
قطعا که خوش سعادتی است در کنار این عزیزان بازی کردن و هر لحظه از آنها یاد می گیرم.
فضا برای رشد جوانها در دنیای تصویر و نمایش چقدر فراهم است؟
خیلی کم، خیلی خیلی کم! وقتی پای پروژه ای در میان است تقاضای پول برای دادن نقش هم وجود دارد!
استقبال تا امروز چطور بوده و فکر می کنید مخاطب اجرا بیشتر چه قشری از جامعه هستند؟
خدا را شکر استقبال تا به امروز خوب بوده و موضوع نمایش به نظر من همه اقشار جامعه را در بر می گیرد، ما باید بدانیم که داریم به چه سمتی می رویم.
آیا آرمان پورفرخ به یکی از سلبریتی های ما تبدیل خواهد شد؟
قطعا همین است که اگر نبود اصلا پا در این راه نمی گذاشتم.
گفتگو: عباسعلی اسکتی