تنظیم: عباسعلی اسکتی
امین حیایی، متولد نوزده خرداد هزار و سیصد و چهل و نه، در تهران، هنرپیشه تئاتر، سینما و تلویزیون و خواننده است. از او فیلم های نام آشنای «علف های هرز»، «اثیری»، «مهمان مامان»، «کما»، «نقاب»، «چه کسی امیر را کشت»، «دایره زنگی»، «سن پطرزبورگ»، «دایره زنگی»، «تله»، «رز زرد» و همچنین مجموعه های «همسایه ها»، «کلاه پهلوی»، «شمس العماره»، «دوپنجره» را به خاطر داریم. با هم گفته های خواندنی امین حیایی که دو آلبوم موسیقی «بوی بهشت» و «باران» با صدای او منتشر شده و این روزها برنامه عصر جدید با حضور او با استقبال خوبی مواجه شده است می خوانیم.
*سال هفتاد تئاتری برای بانو ثریا قاسمی کار کردم که مورد دقت ایشان قرار گرفته بود. ایشان را برای فیلم «دو همسفر» خواسته بودند که گرچه خودشان نتوانسته بودند در این کار حضور پیدا کنند، اما من را برای نقش پسر خودشان معرفی کردند و این شروعی شد برای کار سینمایی من با یک گروه حرفه ای.
*احساس می‌کنم برای رسیدن به قضاوت درست درمورد کارنامه ام تمام تجربیات بازیگری ام را باید در کنار هم قرار دهند. من در هر کاری تجربیات خاصی به دست آوردم.
*فیلم هایي هم بوده اند که از کیفیت چندانی برخوردار نبوده اند، ولی خب آنها هم تجربه خاص خودشان را داشته اند.
*همیشه تلاش کرده ام بتوانم کار را به تنهایی و روی پای خودم جلو ببرم و اگر کیفیت کار به هر علت پایین بیاید، کیفیت کار من پایین نباشد.
*هیچ وقت برای دستمزد کاری جلو نرفته ام. احتمالا زمانی بیکار بوده ام و برای دستمزد کاری را قبول کرده باشم، ولی همه وقت دستمزد من پایین بوده است و هیچ زمانی به دنبال دستمزد بالا هم نبوده ام، اما با جلو رفتن روند فیلم ها و موفقیت هایم به تدریج دستمزد من بالا رفت.
*برای فیلم هایي که احساس می‌کنم تجاری باشند، ممکن است دستمزد بالایی بخواهم، ولی برای فیلم های هنری که یک بودجه و تهیه کننده خصوصی پشت آن وجود دارد، تخفیف هایی را لحاظ می‌کنم.
*به نظر من گیشه هنوز حرف اول را می‌زند و مشخص می کند چه کسانی هنوز طرفدار دارند و می توانند نقش ها را ایفا کنند و خب کارگردانان دوست دارند با این دسته از بازیگران کار کنند تا کارشان از نظر مالی برگشتی هم داشته باشد.
*هر سنی نقش خاص خود را دارد. من از نوجوانی شروع کرده ام و جوانی را گذرانده ام و تدریجی وارد میانسالی شده ام و از نظر من نگرانی وجود ندارد. از نظر من بازیگری سن ندارد، چرا که از بچه خردسال تا پیرمردی که هشتاد سال سن دارد هم می توانند بازی کنند.
*سلایق با هم متفاوت است، یکسری از مردم تیپ من در «مهمان مامان» و «کما» را دوست دارند و یکسری هم می‌گویند این فیلم ها فاقد ارزش های بازیگری است و فیلم هایی مثل «نقاب» و «مزاحم» را می پسندند.
*حقیقتا از نقش خاصی پشیمان نیستم، چون همۀ این فیلم ها برای من تجربیات خوبی بوده است. بعضی از فیلم ها در کارگردانی و یا فیلمنامه ضعف داشته و به بخش بازیگری خیلی پرداخته نشده است، اما من تمام تلاشم را کرده ام که در سکانس هایی که حضور دارم، حتی به صورت مشترک با عواملی که در آن سکانس می باشند، کارمان به خوبی از آب دربیاید.
*باید بدانیم غذایی که ما به مردم می دهیم، درست باشد. اگر بعد از مشاهده فیلم اتفاقی در جامعه رخ دهد، گناهکار ما هستیم. احتمالاً خیلی از حرف ها را نباید بزنیم. اگر راه این دیالوگ ها در سینما باز و باب شود، رخداد بدی در سینما خواهدافتاد و نمی توانیم خودمان را ببخشیم. نباید باعث ناهنجاری در جامعه باشیم.
*اگر در هر نقشی، خوب یا بد ظاهر شده ام، دلایل ساده‌ای دارد. این مسئله كه یا به آن نقش و فیلمنامه علاقه‌مند بوده‌ام یا این‌که در تمرینات متعدد و مداوم قبل از آغاز فیلمبرداری به آن نزدیک شده و در زمان اجرا نیز توانسته‌ام کاملا به آن برسم. آنهایی که از بازیگری سررشته دارند، این را به خوبی می‌دانند که بیشتر بازی‌ها در همان لحظات اجرا و به عبارتی سر صحنه و جلوی دوربین شکل گرفته‌اند.
*به نظر من «ادوارد نورتون» از خلاق‌ترین و بهترین بازیگران سال‌های اخیر هالیوود است. پیداست که این هنرپیشه برای هر نقشی چه زحمتی می‌کشد و چه تلاش بی‌اندازه‌ای را به نمایش می‌گذارد تا شخصیتی را که ایفای آن بر عهده‌اش است، کامل بازآفرینی و با نهایت انرژی آن را تصویر و ترسیم کند.
*در سینمای خودمان پرویز پرستویی، رضا کیانیان، علی نصیریان و مرحوم عزت‌ا… انتظامی از خلاق‌ترین بازیگرانی هستند که دوست‌شان دارم.
*فکر می‌کنم خلاقیت در ذات همه وجود دارد و خداوند همه را به یک اندازه از این موهبت برخوردار کرده است. با وجود این، شاید خودمان کوتاهی می‌کنیم که به آن دست پیدا نمی‌کنیم. شاید از تنبلی ما باشد یا از بی‌میلی‌مان نسبت به بهره‌مندی از آن؛ شاید هم اصلا گرفتار افکار دیگری هستیم.
*یکسری خواننده ها هستند که از قدیم کارهایشان را گوش می دادیم و دوست داشتیم و اینها واقعاً جایگاه خودشان را حفظ کرده اند و هنوز هم دارند کارهای خوب ارائه می دهند، آن موقعی که شادمهر در ایران بود، شادمهر را خیلی دوست داشتم.
