گفتگوی کولاک با بازیگر تئاتر و تصویر
هدیه محقق، متولد بیست و پنج خرداد هزار و سیصد و شصت و پنج، تهران، لیسانس مترجمی زبان و مدیریت، بازیگر تصویر و نمایش که در کارنامه هنری این هنرمند بازی در نمایش اهل هوا اتاق روانی، ویدیو تئاتر خسوف، فیلم کوتاه زنده به گور، سریال غربت، سریال ماه پیشونی، رئالیتی شو عالیجناب و سریال بامداد خمار دیده می شود، با هدیه محقق گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.
چه شد از اینهمه فعالیت هنری به سمت بازیگری کشیده شدید؟
من معتقد هستم هر کسی برای یک چیزی آفریده شده است و من وقتی دارم بازی می کنم مطمئن هستم درستترین جایی است که در زندگی ایستاده ام، می دانید یک جایی در زندگی است که همیشه به خودتان می گویید نکند این راه من نیست و نکند که اشتباه آمده ام ولی گویا آنجا دقیقا جایی است که شما باید باشید، البته درک آن برای خود آدم هم گاهی سخت می شود ولی باید به چیزی که حس می کنید باور داشته باشید.
و یک نقش باید چه ویژگی هایی داشته باشد که شما را جذب خودش کند؟
برای من یک نقش باید گرم وصمیمی باشد، طوری که بتوانم با آن همزادپنداری کنم، من خودم شخصا جذب نقشهای منفی یا نقشهایی که شیطنت زیادی در آنها باشد می شوم، مثلا وقتی سریال ساختمان هشتاد و پنج ساخته آقای فخیم زاده را می دیدم عاشق بازی رویا نونهالی شدم و بعدترها متوجه شدم که من جذب شخصیت های دارک یا همان منفی بازی می شوم.
فضا برای رشد جوانها در دنیای تصویر و نمایش چقدر فراهم است؟
خب در جامعه امروزی فضا دارد به سمت رشد و پرورش استعدادهای جدید می رود، قبلا خیلی سخت بود چون قبلترها باید خانواده هنری می داشتید یا دسترسی به کارگردان ها و نویسنده خیلی سخت بود اما الان با دایر کردن کلاسهای بازیگری یا ایونت ها یا اکران ها دسترسی به این حرفه خیلی آسان تر شده است.
امروز چه المان هایی باعث بولد شدن و به قول معروف چهره شدن یک آرتیست می شود؟
فک می‌کنم در یک کلمه داشتن هوش اجتماعی یک فرد برای مقدار تأثیر گذاشتن او روی افراد باشد، به هوش اجتماعی اشاره کردم ولی باید این نکته را هم اضافه کنم که با انتخابمان برای نقشی که پیشنهاد می شود و خوب ظاهر شدن در آن نقش به نوعی می توانیم آینده کاری یا همون بولد شدن را رقم بزنیم.
در زمینه تهیه کنندگی هم فعالیت داشته اید، در مورد آن هم صحبت می کنید؟
در حال حاضر خیر و در گذشته تهیه کننده نمایش آخرین قطره از نیمه پر لیوان بودم که تجربه جالبی برای من بود، الان تهیه کنندگی انجام نمی دهم چون نه اینکه دغدغه ام نباشد اما دوست دارم کاری که انجام می دهم باکیفیت باشد، یک جورهایی کمالگرا هستم برای همین تمرکزم روی بازیگری بیشتر است، تهیه کنندگی نمایش آخرین قطره از نیمه پر لیوان را به کارگردانی آرش واحدی انجام دادم و تجربه جدیدی برای من بود چون برای ساخته شدن آن نمایش تا روی صحنه رفتن و در آن شرایط با ان نیمه دیگر خودم آشنا شدم که می توانم رهبر گروه باشم در حالی که خودم روی صحنه نمی روم یا بازی نمی کنم.
موفق شدن در بازیگری بیشتر تکنیک و خلاقیت های فردی است یا دانش و سواد هنری و آکادمیک؟
فکر می‌کنم به قول تارانتینوی بزرگ فقط شدت اشتباق شما به انجام کاری باعث موفقیت شما در ان کار باشد و بعد از آن هم به نظر من یک بازیگر حرفه ای باید قدرت تخیل قوی داشته باشد که بتواند از دانشی که دارد در جهت نقش خودش استفاده کند.
هدف و آرمانشهر شما در دنیای هنر چیست؟
اینکه بتوانم بازیگری خوب و موفق باشم و اسم من با به یاد آوردن نقش هایی که بازی کرده ام ماندگار بشود، هر کسی در دنیا به یک تریبونی برای دیده شدن یا شنیده شدن نیاز دارد و شاید من با نقش آفرینی و موفقیت در حرفه ی بازیگری بتوانم به تمام هم نسلی های خودم یا نسل های بعد از خودم این را بگویم که خواستن توانستن است، بگویم برای رویای خودتان بجنگید، دنیا از حرکت نمی ایستد که شما به آن برسید و باید بجنگید یا بدویید و ساز خودتان را با آن کوک کنید که بتوانید در جایگاهی که دوست داری باشید، این جمله همیشه سرلوحه زندگی خودم بوده که می گوید: چیزی را که نمی توانید فراموش کنید رو به دست بیاورید یا فراموش کنید چیزی که نمی توانید را به دست بیاورید، البته گاهی هم باید صبر کنید تا برسید، هدف من یاد دادن هنر و اصلا تعلیم دادن نیست، به یاد ماندن هنر است، برای همین هم دوست دارم بازیگر موفقی باشم.
گفتگو: عباسعلی اسکتی
