مهتاب دهقانی
پرستار! چه واژه آشنایی. کلمه‌ای که ناخودآگاه هر شنونده‌ای را به یاد آرامش پس از توفان و به یاد شخصی می‌اندازد که در لحظات سختی، ناراحتی و ساعتی که به کمک نیاز داریم، یاری‌رسان ماست. این واژه، آدمی را به یاد مفاهیم دیگری نیز می‌اندازد؛ یاد شب‌بیداری و یاد مردان و زنان سپیدپوش.
پرستاری از آغازین لحظات طلوع اسلام، به صورت حرفه‌ای مقدس مطرح بوده است. تاریخ اسلام از پرستارانی چون ام‌سلمه، ربیع، ام‌سنان و در رأس همه آنان، حضرت فاطمه علیها السلام و حضرت زینب علیها السلام نام می‌برد. حضرت زینب مقام پرستار را در دشت نینوا چنان اعتبار بخشید که امروز، روز پرستار، به زادروز آن بانوی بزرگ، شکوه و عظمت یافت.
پیامبر گرامی اسلام صلی‌ا… علیه و آله ارج و بهای پرستاری را در ضمن روایتی چنین بیان می‌فرماید: کسی که یک روز و یک شب پرستاری بیماری را به عهده بگیرد، خداوند او را با ابراهیم خلیل علیه‌السلام محشور می‌کند. پس همچون درخشش برقی از صراط عبور می‌کند و کسی که در برطرف کردن نیازهای مریض تلاش کند و نیازهای او را برآورد، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از همه گناهان پاک می‌شود.
پرستاری شغلی است که اگر عاشق حرفه‌ات نباشی، ادامه فعالیت در آن دشوار خواهد بود. این شغل ارزش تکریم و تعظیم دارد و این کمترین کاری است که در حق این انسان‌های از خود گذشته می‌توان انجام داد.
هنگامی که صدای گام‌های پرستاران، سکوت سنگین شب را می‌شکند، قطعاً خداوند نظاره‌گر مهربانی آنهاست. آنان خنکای دستان‌شان را آهسته می‌بخشند به لحظه‌های تب‌دار بیماران. نبض حیات زیر لطافت انگشتان‌شان تند می‌زند.
روز میلاد دُرّ درخشان مهر و عاطفه، پرستار زخم‌های به خون نشسته و روز پرستار مبارک باد.
